prayer to saint Joseph

Oh, St. Joseph, whose protection is so great, so strong, so prompt before the throne of God. I place in you all my interests and desires. Oh, St. Joseph, do assist me by your powerful intercession, and obtain for me from your devine Son all spiritual blessings, through Jesus Christ, our Lord. So that, having engaged here below your heavenly power, I may offer my thanksgiving and homage to the most loving of Fathers.

Oh, St. Joseph, I never weary of contemplating you, and Jesus asleep in your arms; I dare not approach while He reposes near your heart. Press Him in my name and kiss His fine head for me and ask him to return the Kiss when I draw my dying breath. St. Joseph, Patron of departing souls - Pray for me.

This prayer was found in the fiftienth year of Our Lord and Savior Jesus Christ. In 1505 it was sent from the Pope to Emperor Charles when he was going into battle. Whoever shall read this prayer or hear it or keep it about themselves, shall never die a sudden death, or be drowned, not shall posion take effect of them; neither shall they fall into the hands of the enemy; or shall be burned in any fire, or shall be overpowered in battle.

Say for nine mornings for anything you may desire. It has never been known to fail, so be sure you really want what you ask.

amor

hindi. hindi ako marunong gumawa ng mga nakakakilig na "quotations",

hindi din ako marunong gumawa ng mga nakakakilig na tula at posibleng lahat ng himig na tungkol sa pagmamahal ay naitugtog na at naikanta na..

gayunpaman, hindi naman naluluma ang ilove you.. mananatili itong bago sa akin at sa iyo.

**hindi ko makita yung isang kopya ko neto.. naiwala ko.. kaya eto, parang bitin..**

Miss D.

pahingi ng saglit

lahat ay ipagpapalit

masilayan ko lang mukha mong marikit,

sa bituing aking nasungkit

pangalan mo ay iuukit

halika, pakinggan ang aking awit

upang ika’y sa aki’y mapalapit

kahit na sa konting saglit


gawa ko para sa babaeng umepal sa oras ko.. hihi..

sulong

doon sa malayo

ika’y nakaupo

at sa bawat hakbang papalapit sayo

ay siya namang paglayo mo.

hinto!

ano pa bang magagawa?

wala na.

tahan na.

lumisan na.

gusto

gusto ko
maging kakwentuhan mo habambuhay
makinig sa kwento mo araw-araw
maging matalik na kaibigan mo sa habang panahon
hawakan ang mga kamay mo at huwag nang bitawan pa
haranahin ka sa tuwing ika'y nalulungkot
itago ka sa aking mga bisig sa tuwing ika'y natatakot
punasan ang bawat patak ng luha mo sa tuwing ika'y umiiyak
panonoorin ko ang bawat pag ngiti mo
samahan ka magpakailanman
at kung maari, higit pa diyan ang kaya kong gawin
sa ngayon kuntento na ako sa pagsulyap mo mula dito
sa kinatatayuan ko. aabangan. aantayin kita.
pangako.

minsan

minsan ninais kong lumipad

ngunit dinaig na ako ng mga ibon sa langit.

minsan ninais kong lumangoy

ngunit malalim na ang narating ng mga isda

minsan ninais kong tumakbo

ngunit naiwan naman nila ako.

minsan nagtataka na lang ako

namamangha at hindi makapagsalita

ganito nga yata talaga, minsan.

SULAT

"If you must reread old love letters, better pick a room without mirrors. "
~Mignon McLaughlin, The Second Neurotic's Notebook, 1966


gabi noon at maulan.. malamig at presko sa pakiramdam ang simoy ng hanging umiihip sa aking bintana. biyernes din noon at wala akong magawa, sa halip na manood ng dvd o kung anu pa man. minabuti kong magligpit at maglinis ng aking mga gamit.

tila ba dinaanan ng bagyo ang gamit ko. madami kasing nakatambak na hindi ko na naayos.. mayroong mga lumang resibo, tupi-tuping papel na akala mo'y napakaimportante ng laman. mga test papers na pasado, pasang-awa at bagsak ang nahalungkat ko ng sinubukan kong alisin ang drawer ng isang cabinet. pero isang bagay ang nagpahinto sa aking misyong magligpit. isang kahon na kulay green at may nakapulupot na goma ang aking nakita sa ilalim ng mga papel. kinuha ko ito agad kong binuksan.

mga love letters galing sa kanya.

sumalampak ako sa sahig at maingat na binuksan ang bawat sulat.. karamihan dito ay may petsa na taong 2001 pa.. may nakalagay sa yellow pad, pinilas na piraso ng notebook at iba pa. lahat ay para sa akin. puro kwento tungkol sa klase nila. mga gabing hindi ako nakatawag sa kanila. mga pag aalala nya sa kalagayan ko noong panahong nagkasakit ako. kantang isinulat at mga kwentong pag ibig at pagmamahalan.

hindi pa ganoon kauso ang cellphone dati. madalas ko syang sulatan kasi gusto ko sya. sa loob ng ilang buwan nakapalagayan ko sya ng loob. sa bawat sulat na pinadadala ko sa kanya ay may kalakip na dalanging sana ay nasa mabuti syang lagay sa mga oras na iyon.

matatapos ko ng basahin ang kahuli-hulihang sulat nga bigla akong makaramdam ng kakaiba. pakiramdam ko buhay pa at nabubuhay pa ang dati ko pang kinikimkim na pag ibig para sa kanya.

hindi. hindi pa din ito naglaho.

sa bawat basa ko sa mga sulat, para bang naririnig ko ang boses nya. andyan at buhay. siguro nga, hindi ko pa siya tuluyang nalilimutan. hanggang ngayon.

itinupi ko ang huling sulat habang ako'y nakahiga na sa sahig ng aking kwarto. dahan dahan kong ipinikit ang aking mga mata. nagbabaka-sakaling magpakita ka sa panaginip ko.

ang sulat mo sa akin ay patuloy na nagsisilbing inspirasyon at lakas sa tuwing ako'y nanghihina.

aantayin pa ba kita? o hindi na?

doon sa dasma

Smile at a stranger. See what happens.
~ Patti LuPone


mag-aala sais y medya na yata ng gabi noong nakita kitang sumakay sa bus na akin ding sinasakyan. noong nagtagpo ang mga mata natin bigla ko itong iniwasan, baka kasi mamya ano pang isipin mo. pero sa ilang saglit ikaw ay naupo sa aking tabi. naalala ko pa ang sinabi mo sa kundoktor ng bus "sa may libertad lang.."

mahaba-haba pa ang daang ating tatahakin. ilang kilometro pa ang layo natin sa ating destinasyon. habang nasa byahe hindi ko maiwasang pansinin ang amoy ng pabango mo. mabango sya, kung hindi ako nagkakamali.. amoy pulbos ng isang baby ang pabango mo. napansin ko din na tahimik ka at tahimik din ako.. kapuna-puna din ang katahimikang naghihiwalay sa atin.

nararamdaman kong sinusulyapan mo ang binabasa kong libro. medyo mabagal kasi ang byahe kaya nga mas pinili ko na lang magbasa kesa kausapin ka pa. pero alam mo, gusto ko yung ganung byahe.. mabagal at matrapik.. mas pinatatagal kasi neto ang pagsasama nating dalawa. pero hindi. may ibang plano ang tadhana para sa atin. pinabilis neto ang paghihiwalay natin.

mula sa fly-over tanaw ko na ang mga poste ng ilaw ng coastal. hudyat ito na malapit na tayo sa ating pupuntahan. pero hanggang sa mga oras na yun, tikom pa din ako. walang masabi. ni walang paraan para iyong mapansin na gusto kitang kausapin. matatapos na ang biyahe, paubos na ang pagkakataon. at ang kinaiinisang eksena ay nangyari na nga.. bigla kang tumayo at bumaba ng bus.. akala ko hindi ka na lilingon pa pero parang nadinig mo ako.. at habang dahan dahang umaandar ang bus.. sinubukan ko ang tila imposibleng gawin. nginitian kita.

hindi ko lang alam kung ngumiti ka pabalik.

ang alam ko lang.. pareho tayong kapwa estranghero sa bus.. may kanya-kanyang lakad. kanya-kanyang buhay at kanya-kanyang destinasyon. malamang na isang beses lang kita makakasabay sa bus pauwi. isa lang sana ang gusto kong sabihin sayo noong pababa ka na..


Ingat ka.








**kating-kati na ang mga kamay kong isulat ito kanina.. **

JEK & PILO vs VETSIN

A man has to live with himself, and he should see to it that he always has good company.

dahil sa isang request. susulat at nagkukwento ako.
si Pilo na yata ang isa sa mga tropa ko sa seminaryo na mahilig sa chichirya.. may sarili syang tawag sa chichirya. Vetsin. siya din yata ang madalas kong nakakasama sa mga munting salu-salo ng vetsin.

noon, sa tuwing lalabas kami para magturo sa aming catechism class.. madalas syang magpabili ng chichirya.. at kapag sumapit na ang gabi.. vetsin time na. naalala ko noon, walang okasyon. bumili kami ng coke na 1.5 at 2 pakete ng magkaibang chichirya, nagtago kami sa likod ng mga sinampay na damit at doon kumain ng palihim habang nagkukwentuhan sa ilalim ng sikat ng buwan. biglang may pumasok at pagkatapos ay nagsampay ng kanyang mga damit.. dali-dali kaming natigil sa pag nguya sa maingay na chichirya. buong akala namin hindi kami napansin.. bago pa sya makalabas, nagsabi sya ng ganito "patayin ko na ilaw mga brad ha." pero sa totoo lang.. wala naman kaming pakialam sa sinabi nya.. ang importante ay maubos ang chichirya.

isa pa sa mga hilig naming gawin ay ang sawsawan na lalagyan ng chili oil. eto ang nagpapasarap at nagpapadagdag gana sa amin kapag kakain. alam ko nga e, sya ang nag aabot sa akin ng mga napitas nyang sili sa likod ng seminaryo. pinipitas nya to habang nagrorosary ang batch nya o di naman tuwing meditation time. kapag daing na bangus ang dinner namin.. gumagawa yan ng espesyal na sawsawan. suka, bawang, paminta at sili.. at pagdumating na ang dinner.. hinahatian nya ako kahit konti.

hindi puro vetsin moments ang madalas mangyari sa amin.. minsan na din kaming pumapak ng cheese spread sa infirmary.. nauuna siya minsan sa refectory after ng eucharistic visit.. mabilis pa sa alas kwatro ika nga nila.. paano ba naman, kapag nauna ka sa refectory maaring maabutan mo pa ang masarap na nakatabing tanghalian o di naman kaya'y extrang ulam.

masarap ngang kumain kung may kasama kang kasing hilig ding kumain gaya mo.. pero wala na talagang tatalo sa "moment" na ganun. nagsasalo sa mga kuru-kuro ng buhay. mga galit sa paligid.. lahat napag uusapan kapag kaharap na ang isang malamig na coke at sangkatutak na VETSIN.



"ngayong taon.. susubukan naman namin kung kaya na naming mag isaw at cheese burger."

payong

sa ilalim ng payong
nakatayo tayo parang iisa
bagsik ng ula'y hindi alintana
sapagkat tayo'y magkasama

sa ilalim ng payong,
ang maikling sandali ay lumilipas
at pagsumapit na ang wakas,
alaala mo'y hindi na makakaalpas

sa ilalim ng payong
natapos ang paghahanap
sa binubuo kong pangarap
yun ay ang makapisan ka sa hinaharap

JEK vs FOOD (2)

"For the chicken the egg demands involvement, but for the pig bacon demands total commitment."
John Price


sa bawat lugar o bayan, mayroong bagay itong ipagmamalaki. ang mga magagandang lokasyon at syempre. PAGKAIN o KAINAN. tila ba treasure hunting ang paghahanap para sa isang kainan na may tatlong (3) M.. Masarap, Mura at Malinis.. (at pang apat na M.. Madaming magserve..) kaya nga sa tuwing makakatuklas tayo ng mga ganyan.. gusto natin agad itong ikwento sa iba, isuggest sa iba.. halos jackpot nga kung ito ay maituring.

sa bawat lugar merong isang sikretong kainan ang naghihintay na matikman at madiskubre. kagaya na lang sa amin, dito sa Balic-Balic, Manila. mayaman sa masasarap na kainan ang lugar namin.. mayroon talaga yung tinatawag na "kilala". eto yung lugar na kung saan matatagpuan mo ang mga PINAKA. ( masarap, mahal, mura, malinis, madumi etc. )

kapag konti, bitin. kapag marami.. OK! yan ang kadalasang gusto natin sa isang pagkain. yung maliligayahan tayo at susulitin ang mga ibabayad natin. kumbaga, tutumbasan neto ang salaping ilalabas mo. yun naman yata talaga ang importante.

para sa akin, ang pagsabak sa isang eat-all-you-can ay parang pagsabak sa isang misyon. madaming dapat paghandaan.. una na siguro dito ang iyong tiyan. siya ang sasalo sa lahat ng ipapasok mo sa bibig mo kaya mainam lang na isaalang-alang mo ang iyong tiyan. pangalawa, gumawa ng isang PLAN.. o STRATEGY.. kung maari libutin mo muna ang mga nakahain, isa isip na hindi dapat dampot lang ng dampot at kain lang ng kain.. kailangan mong ienjoy ang eatallyoucan meal mo! grrr! matapos malibot at makahanap ng iyong target na kakainin.. ayusin mo sila sa paraang hindi ka mabubusog agad.. naalala ko, sa sobrang paborito ko ang lechong baboy, yun agad ang pinapak ko.. nang maramdaman kong unti-unti akong bubusugin nito.. lumipat ako ng kakainin.. at sa tuwing makakaramdam ka na ng kabusugan. TUMIGIL. mas mabuti pang huminto ka kesa sa magsayang ka ng pagkain.. tandaan, madaming nagugutom sa paligid-ligid.






**sana dumating ang panahon na, wala ng gaanong mga feeding program.. kasi ibig sabihin lang nun.. nakakakain na ng tama at sapat ang ilang pamilyang nagugutom.**



3 M na bigla kong naisip.. "Magbahagi, Magtipid at Magpasalamat."

JEK vs FOOD

part 1

Great food is like great sex. The more you have the more you want. ~Gael Greene

sabi naman ng nanay ko "anak, wag paglaruan ang pagkain.."


lahat yata ng bagay tungkol sa pagkain e masarap. eto ang isa sa mga paborito kong gawin.. ang kumain at lahat ng bagay na nakadikit pa dito. (paghahanda, pagluluto at pagtikim) mahilig akong manood ng mga cooking shows noon.. magmula pa sa panahon ng del monte kitchenomics hanggang sa mga shows na napapanood natin ngayon.

hindi ako malakas kumain.. MASARAP akong kumain.. para sa akin, malaki ang pinagkaiba ng dalawa. ang masarap kumain ay naliligayahan kapag kasama ang tropa o mga kaibigan. kabaligtaran naman ito ng malakas kumain. ang tingin nya sa mga kasama nya ay kalaban sa kainan. madami na akong nakitang ganyan.. sa seminaryo may pangilangilan na ganyan.

pangarap ko noon ang maging guest sa isang cooking show. sa tuwing napapanood ko kasi ang host na pinatitikim ang guest ng kanilang "featured recipe" wala itong masabi kundi ang sikat na sikat na.. "hmm, ang sarap.. lasang lasa ang.. blah blah.." kelangan talaga sigurong sabihin ang linyang ito para ma-engganyo ang mga manonood. minsan na din ako nakapanood ng paggawa ng isang cooking show. inantay ko ang librang tikim.. pero sa sobrang tagal ng shooting.. umuwi na lang akong gutom.

sa tuwing naiisip ko ang paghahanda ng pagkain, isa lang nasasabi ko sa sarili ko. parang napaka unfair. halos 30mins kang maghahanda pero sa loob lamang ng 5 minuto.. taob na agad ang plato mo.. pero minsan ayos lang naman yun.. hindi yata maganda ang pagkain kapag minamadali mo.. may mga pagkaing dinesenyo para sa matagalang paghahanda at meron naman para sa madalian.. gaya ng mga de lata.



**ipagpapatuloy ko na lang po...**


parang sa pagkain. dalawang bagay lang ang ayaw ko.. yung ubos na at bitin ka.

Time-out

time out muna ako sa pag gawa ng aking mga takdang aralin.. habang bina-browse ko ang mga picture na kuha sa seminaryo.. naisip ko, "ang bilis ng isang taong nagdaan"

habang bumubuhos ang ulan ngayon.. hindi ko maiwasang mamiss ang seminaryong aking pinanggalingan. namimiss ko ang pagtira ko dito ng halos 9 na buwan. noong una akala ko hindi ako tatagal.. kasi ba naman, halos apat na araw pa lang ang dumadaan.. isang kasamahan na ang tumalikod sa hamon. hindi nya kinaya. ilang araw lang ulit, may nagpaalam nanaman. at bago matapos ang isang buong buwan, isa nanaman ang umalis. salamat sa Diyos at hindi ako kasama sa mga umalis. ang dating 11 naging 8 na lamang sa mga sumunod na araw at buwan.

ang bawat araw ko noon sa seminaryo ay araw araw na hamon para sa aking bokasyon. sa seminaryo ko naranasan ang ilang "first" sa buhay ko.. una na dito ang mamuhay mag isa malayo sa pamilya. masaya na malungkot ika nga nila. una akong nakatikim ng bopis, ng ulam na parang pinakuluan lang. dahil sa may kalayuan ang tinitirhan kong seminaryo, naranasan ko ang pagsakay ng bus. noon nakakasakay lang kasi ako sa bus kapag pupunta kaming bicol, greenhills at tuwing may fieldtrip.

madami akong naging kaibigan sa seminaryo, mula sila sa iba't-ibang panig ng Pilipinas galing. karamihan sa kanila hanggang ngayon ay mga kaibigan ko pa din. mga kapatid na nga halos ang turingan. kapag naiisip ko ang mga bagay na ito.. hindi ko talaga maiwasang malungkot kahit papaano.. sa bawat araw, sa oras lamang ng klase ko sila nakakausap, nabibiro at nakahahalubilo. sila ang naaalala ko sa tuwing sumasapit na ang dilim.. sabay sabay kaming nagkukwentuhan pagkatapos naming kumain ng dinner. nag aaral sa isang lugar na kung saan kami ang mga hari (at may reyna.. at prinsesa) na maiingay..

nakakamiss... kahit papaano.
isa kasi akong "extern" sa seminaryo.. sa labas ako ng seminary nakatira. isang sakay mula sa aming tinitirhan ang layo ng seminaryo.. ngayon nararanasan ko nanaman kung ano ang dati kong buhay sa college sa manila. bumibyahe, nag aaral, namamasyal.. araw-araw. nakita ko ang malaking pinagkaiba ng buhay sa loob at labas. pero kahit ganun, nagpapasalamat pa din ako.. kasi sa araw araw na ginawa ng Diyos.. hindi kami napapabayaan. hindi kami nawawala sa kanyang pangangalaga.. tunay nga, kasama natin ang Diyos sa araw araw. kahit naman nasa labas ako ng seminaryo nakatira.. hindi namin nakakalimutang magdasal. regular kaming nagdadasal sa harapan ng Blessed Sacrament tuwing sasapit ang alas sais y medya ng gabi.. sandata ko pa din ang rosaryo sa tuwing nakakaramdam ako ng panghihina..

tahimik na ang paligid. tapos ng umulan at muli, presko nanaman ang ihip ng hangin. masarap huminto panandalian at magnilay.

masaya ako sa pagiging "extern" hindi dahil sa malaya akong maituturing.. kundi sa kadahilanang ito ay isang panibagong hamon sa aking bokasyon.. na pagdating ng araw sana.. maibahagi ito at kapulutan ng aral. (kung meron)

time's up!
gising na...
bangon na...
umaga na..

InspiraDO.

INSPIRADO

tulo ng tulo
ideya mong pang-gulo.
sa papel na blangko
doon ito mabubuo.
akala mo totoo,
bigla na lang maglalaho.


TULA-LA

lahat gumagawa
dinaig pa ang nguma-ngawa
akala ko nakakatuwa
ang pag gawa ng tula.

*lahat ay nangyari sa loob ng klase..

binhi

harangan man ako ng isang batalyon sa aking daraanan
hindi ako papalupig, pagkat ika'y nasa akin at ako nama'y sa iyo.
walang sino man ang makakagapos sa aking nagpupumiglas
na hangaring makasama ka.

pag nagkagayon, hayaan mo akong liparin ko ang langit.
at aking sisiguruhing wala ng magpapatid ng ating ugnayan.
habambuhay.
magpakailanman.

LITRATO (blog ko sa friendster)

sa larawan mo nakaukit ang nakaraan

na siyang palagian kong binabalikan.

ang ngiti mo kahapon,

aking pilit na nililingon.

sa aking imahinasyon

ikaw ang nag iisang inspirasyon.

ang larawan mong puno ng kulay

ang humahawi sa aking pagkalumbay

at sa aking gunita ito’y nanatiling buhay

sa aking pag iisa ngayong gabi

ikaw sana ay nasa aking tabi

at ang tanging hiling pag gising

ikaw sana’y makapiling..